Βοοτροφία Ζαγορίτης Παλαιόκαστρο Δήμου Πολυγύρου. Το κρέας από την Χαλκιδική που χειροκρότησαν οι Γάλλοι ειδικοί.

 

 Από voria.gr
Ο Αλέξανδρος Ζαγορίτης έχει κατοχυρώσει μία από τις δύο ελληνικές κρεατοπαραγωγικές φυλές βοοειδών της χώρας, την «Ελληνική Ξανθόχρωμη»
Θεωρεί τίτλο τιμής το ότι συμμετέχει στον πρωτογενή τομέα, παρόλο που στην Ελλάδα επί δεκαετίες το επάγγελμά του αποκαλούνταν υποτιμητικά… τσομπάνης. Περήφανος ως κτηνοτρόφος, αν και σπούδασε γυμναστής, κατάφερε να δημιουργήσει και να κατοχυρώσει πριν από μια δεκαετία, με

τη «βούλα» του υπουργείου Ανάπτυξης, μία από τις δύο ελληνικές κρεατοπαραγωγικές φυλές βοοειδών της χώρας, την «Ελληνική Ξανθόχρωμη», διασταύρωση των βοοειδών της Συκιάς με την εκ Γαλλίας ορμώμενη Blonde d’Aquitaine. Και παρόλο που το επίτευγμά του έχει λάβει πολλές φορές τα εύσημα από τους Γάλλους ειδικούς, που βρίσκονται στο πλευρό του όλα αυτά τα χρόνια, ο Αλέξανδρος Ζαγορίτης, από το Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής, θεωρεί ως μεγαλύτερη επιβράβευση και ως το πλέον αλάθητο κριτήριο για την ποιότητα των κρεάτων του το ότι τα μικρά παιδιά που τα δοκιμάζουν στο οικογενειακό τραπέζι, οι αθώες ψυχές, όπως λέει, δεν μπορούν μετά να φάνε τίποτε άλλο.

Τρίτη γενιά στην κτηνοτροφία, έχει ένα όραμα, να συμβάλλει ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει τη δική της κρεατοπαραγωγή, αφού, όπως εξηγεί, οι κλιματολογικές και εδαφολογικές της συνθήκες είναι πολύ καλύτερες γι’ αυτό από άλλες ευρωπαϊκές κρεατοπαραγωγικές χώρες.

«Δεν έκανα τίποτα άλλο από το να κυνηγήσω το όνειρό μου να αποκτήσει η Ελλάδα κρεατοπαραγωγή» λέει στη Voria.gr ο Αλέξανδρος Ζαγορίτης, που δηλώνει υπερήφανος για τη «δαντελένια», όπως τη χαρακτηρίζει, ποιότητα των κρεάτων της βοοτροφίας του. Θα ήθελε μάλιστα μέσα από τη δημιουργία μιας κρίσιμης μάζας και με άλλους παραγωγούς να πάει την Ελλάδα πιο μπροστά σε αυτό το επίπεδο. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, πιστεύει πως χρειάζεται παιδεία και κατάρτιση στην κτηνοτροφία, κάτι που λείπει από την Ελλάδα, ενώ στο εξωτερικό και σε κρεατοπαραγωγικές χώρες όπως η Γαλλία είναι αυτονόητα εργαλεία. Για εκείνον το επόμενο βήμα είναι το σήμα ποιότητας για τα κρέατά του, το οποίο θα δηλώνει τις συνθήκες διαχείρισης και την ποιότητα του προϊόντος, όπως συμβαίνει με τους Γάλλους συναδέρφους του.

Το όραμα του δεκάχρονου Αλέξανδρου για κορυφαίο κρέας

Ο Αλέξανδρος Ζαγορίτης μεγάλωσε ανάμεσα στα ζώα. Με τον παππού του και τον πατέρα του να είναι κτηνοτρόφοι –ο τελευταίος μάλιστα και κρεοπώλης στον Πολύγυρο- έμαθε από πολύ νωρίς τη δουλειά. Ήταν μόλις 10 χρονών όταν άρχισε να πηγαίνει το πρωί πριν από το σχολείο να ανοίξει το κρεοπωλείο και μετά το τέλος των μαθημάτων στη φάρμα. Δυνατό παιδί, με αθλητικό παράστημα, πέρασε μεγαλώνοντας στα ΤΕΦΑΑ, όπου του κέντριζε το ενδιαφέρον η μεγιστοποίηση της απόδοσης του ανθρώπινου σώματος. Το 1993 γύρισε στον Πολύγυρο και αποφάσισε να συμβάλλει στην οικογενειακή βοοτροφία, θέλοντας να λύσει τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο πατέρας του στην παραγωγή. Η προσπάθεια όμως να βελτιωθούν τα ζώα και να είναι πιο αποδοτικά ξεκίνησε πολύ πιο νωρίς, από το Πόρτο Καρράς. 

Ο Γιάννης Καρράς τη δεκαετία του ’60, θέλοντας να εξασφαλίσει την τροφοδοσία του resort του με καλό κρέας, έφτιαξε μια φάρμα με βοοειδή από την ντόπια φυλή της Συκιάς, μια φυλή που είχε φτάσει στην περιοχή με τους πειρατές, και στην προσπάθειά του να τα βελτιώσει τα διασταύρωσε με τη φυλή Charolais. Χρόνια αργότερα, το 1978 η οικογένεια Ζαγορίτη πρόλαβε και απέκτησε την αφρόκρεμα από τη διασταύρωση αυτή, την οποία με τη σειρά της διασταύρωσε με τη φυλή Limousin, μεγιστοποιώντας την απόδοση των ζώων και δουλεύοντας με αυτή τη μείξη από το 1980 έως το 2000. «Επί δεκαετίες δεν ξέραμε τι θησαυρό είχαμε στα χέρια μας» λέει ο Αλέξανδρος Ζαγορίτης, που δεν μπορούσε όμως να κάτσει ήσυχος και ήθελε να πάει ένα βήμα παραπέρα. Άλλωστε, από παιδί 10 χρονών, όταν στεκόταν πίσω από τον πάγκο του κρεοπωλείου και πουλούσε το κρέας, οραματιζόταν πώς θα μπορούσε να το κάνει το καλύτερο κρέας που υπάρχει.

Τα ταξίδια στην Ευρώπη και η Blonde D’Aquitaine

Το 2003 σε ένα ταξίδι ανά την Ευρώπη, επισκεπτόμενος τις γαλλικές φάρμες και βλέποντας τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί, έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του να δημιουργήσει ένα κορυφαίο κρέας. Άλλωστε, δεν μπορούσε να δεχθεί πως οι ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες της Ελλάδας πήγαιναν χαμένες, ενώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Τα ταξίδια του συνεχίστηκαν και άρχισε να αποκτά μεγαλύτερη τεχνογνωσία.  

Μελέτησε τα λάθη της οικογενειακής βοοτροφίας, όπως ήταν η διαχείριση του πρωτογάλακτος και η ηλικία της αναπαραγωγής, και εξέλιξε την επιχείρηση. Άρχισε να διασταυρώνει τα ζώα του και ήταν με τη βοήθεια της φυλής Blonde d’Aquitaine που πέτυχε την «Ελληνική Ξανθόχρωμη», την οποία μετά από πολύ αγώνα κατάφερε να κατοχυρώσει ως μία από τις δύο ελληνικές κρεατοπαραγωγικές φυλές βοοειδών στη χώρα.



Ο διευθυντής της Σχολής Κτηνοτροφίας της Γαλλίας βρίσκεται συχνά στη φάρμα του, η οποία απολαμβάνει της στήριξης και της εμπιστοσύνης και των παραγωγών της φυλής Blonde d’Aquitaine.

«Το κρέας μας είναι άλιπο, τρυφερό, με μια γεύση που αλλάζει τη διάθεσή σου στην κουζίνα» λέει ο Αλέξανδρος Ζαγορίτης, που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να το πουλά από το κρεοπωλείο του στον Πολύγυρο και να επιβραβεύεται από τα χαμόγελα των πελατών του.  

Όσο για τη βοοτροφία του, «την επισκέπτεσαι και ευωδιάζει ο τόπος» λέει, χαρακτηρίζοντάς την κτηνοτροφικό πάρκο, το οποίο μάλιστα είναι επισκέψιμο. Με τη στήριξη της συζύγου του Ευμορφίας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και με την συμπαράσταση των παιδιών του, του Δημοσθένη που είναι γυμναστής και του Αριστείδη που σπουδάζει γιατρός, ο Αλέξανδρος Ζαγορίτης συνεχίζει να βελτιώνει τα κρέατά του και να τα διακινεί μόνος του χωρίς μεσάζοντες.

Πηγή: voria.gr