6. ΧΛΩΡΙΔΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
Α. ΠΟΩΔΗ
Αγριάδα: < μεσν. αγριάδα, άγριος.
Αγριόβικους: < άγριος + βίκος < ελνστ. βίκος.
Αγριόπρασου: < άγριο + πράσο.
Αγριόσκουρδου: < άγριο σκόρδο.
Αγριουρίγαν’: < άγρια + ρίγανη.
Αδιάσμους: < αρχ. ηδύοσμος.
Αδρούπα: < από τη λ. αδρός.
Ακόλλις: < έχουν κολλώδη ουσία.
Άνθια: < από τη λ. άνθος.
Αρμέν’ς: < αρχ. άρμενον.
Βλίτου: < αρχ. βλίτον.
Βουδόγλουσσα: < από το βόδι + γλώσσα.
Βούλιαρ’: < αγνώστου ετύμου.
Βρουμουβότανου: < από τη βρώμα + βοτάνι.
Γαδουράγκαθου: < από το γάϊδαρος + αγκάθι <αρχ. άκαν –άκανθος.
Γαλαστρούδ’: < από το γάλα.
Γαλατσιάνους: < από το γάλα.
Γιούφτσας τα βζιά: < γύφτισσα + βυζιά.
Γκαγκανός: < από το αρχ. άκαν = αγκάθι.
Γκόγκαλ’: < αγνώστου ετύμου.
Γλυστρίδα: < μεσν. γλυστρίς.
Γλυκαρίθρα: < από τη λ. γλυκός + παραγ. τέρμα -ήθρα.
Γλυκουλάχανου: < γλυκός + λάχανο.
Γρουνουμούτζουνου: < από τη λ. γουρούνι + μουτσούνα <μεσν. μούτσουνον <ιταλ. musone.
Δραχτιλίνια: < αγν. ετύμου.
Ζουχιά: < μεσν. ζοχός < αρχ. σόγχος.
Ήρα: Η αίρα (ζιζάνιο σιτηρών) < μεσν. ήρα < αρχ. αίρα
Καβαλαριά: < μεσν . καβάλ(λ)α + παραγ. κατάλ. –ρια π.χ. πενήντα/πενηνταριά
Καπνιά: < από τη λ. καπνός.
Καυκαλήθρα: < μεσν. καύκαλον < ελνστ. καυκ(ίον) = κούπα υποκ. του καύκος.
Κ’δουνούδια: < αρχ. κώδων.
Κήπιρ’: < αρχ. κήπερη.
Κιφαλάς: < από τη λ. κεφάλι + μεγ. κατάλ. –άλας.
Κουλλτσίδα: < μεσν. κολλίτσα υποκ. του < αρχ. κόλλα.
Κουστρέβλου: < αγνώστου ετύμου.
Κρατούνα: < από τη λ. κρατώ.
Κρίταμου: < μεσν. κρίταμον .
Λαγουδέρ’: < από τη λ. λαγός.
Λαγούδιρας: < από τη λ. λαγός.
Λαδιάς: < από τη λ. λάδι.
Λαθύρ’: < μεσν. λαθούριον < λαθύριον υποκ. του λάθυρος.
Λάπατου: το, < αρχ. λάπαθον < ισπαν. lapato < λατιν. lapathum.
Λαψάνα: < μτγν. λα(μ)ψανη < αρχ. λάμψις.
Λιβουδιά: < από τη λ. ευωδία < ιβουδία < ιβουδιά < (λ)ιβουδιά.
Λουλουκρουμμύδα: < από τη λ. λωλός < αρχ. ολωλώς = χαμένος + κρεμμύδι < μεσν. κρεμμύδι(ν).
Μαντραβιτσουβότανου: < από τη λ. μαντραβίτσα + καρκίνωμα του δέρματος + βοτάνι.
Μαριγούλ’: < Μαρία /μαριγούλα/μαριγούλ(ι).
Μαυρουβότανου: από το μαύρο + βοτάνι.
Μιλίκουπους: < από τη λ. μέλι + παραγ. κατάλ. κοπώ. Το απόμυζούν οι μέλισσες.
Μόκους: < από την < αρχ. λ. μήκων (η υπνοφόρος).
Μουλόχα: < αρχ. μολόχη.
Μουχρίτσα: < αρχ. μόχυρος = σκούρος.
Μπουτ’καντήρα: < από τη λ. ποντικός / μπουτκός + παραγ. κατάληξη – ντήρα.
Μπουτκούδ: < από τη λ. ποντικός / μπουτκός + υποκ. κατάληξη –ουδι.
Μυγδαλάκ’: < από τη λ. αμύγδαλο / μύγδαλο.
Μυρόνια: < από τη λ. μύρο.
Ξυνήθρα: < από τη λ. ξυνός.
Παζιά: < αγνώστου ετύμου.
Πατσιαβούρα: < βεν. spazza(d)ura = σκούπισμα.
Πικρακόλλα: < από το επιθ. πικρός + ουσ. κόλλα.
Πικρουσύκια: < πικρό + σύκο.
Πιντάνιβρου: < πέντε + νεύρα.
Πιτ’ναράκ’: < πετεινός / πετειναράκι.
Προυβάτα: < από τη λ. πρόβατο.
Ραδίκια: < ιταλ. radicchio < λατιν. radicula υποκ. του ουσ. radix – icis = ρίζα.
Ρίγανη: < μεσν. ορίγανη < αρχ. ορίγανον.
Ριπανίδα: < ελνστ. ραπάνιον υποκ. του ράπανος.
Ρόβ’: < μεσν. ρόβι(ν) υποκ. του όροβος.
Σιδηρουχόρταρου: < σίδηρο + χόρτο.
Σπαθόχουρτου: < σπαθί + χόρτο.
Σταρήθρα: < ελνστ. σιτάριον + παραγ καταλ. –ηθρα π.χ. κολύμπι/κολυμπήθρα.
Στινόπρασου: < στενό + πράσο.
Τρέβλου: < μεσν. τριβόλιον.
Τριβόλ’: < μεσν. τριβόλιον.
Τσουκνάδα: < αρχ. κνίδη.
Τσουκνίδα: < αρχ. κνίδη.
Φιδόπ’καμ’σου: < φίδι +πουκάμισο.
Χαμουμήλ’: < αρχ. χαμαί = κάτω + παραγ. κατ. –ήλι.
Χτινάκ’: < από τη λ. χτένι.
Β. ΘΑΜΝΟΙ
Αγρισπάραγγου: < άγριο + σπαράγγι < μεσν. σπαράγγιον υποκ. του σπάραγγος.
Ακλήδουνας: < α προσθ. + αρχ. κληδών –όνος.
Αλυγαριά: < α προσθ. + μεσν. λιγαρέα.
Άριου: < λατιν. arius.
Αρκουδόβατους: < αρκούδα + βάτος.
Βάτους: < αρχ. βάτος.
Βούρλου: < μεσν. βούρλον < ελνστ. βρούλον. Αγνώστου ετύμου.
Γλιστρουκουμαριά: < από το ρ. γλιστρώ + κουμαριά.
Ζιλινίκα: < Τουρκ. celik = ατσάλι. Επειδή το ξύλο του είναι πολύ σκληρό.
Θυμάρ’ : < θυμάριον υποκ. του ελνσ. θύμον ή θύμος. < αρχ. θύω = βγάζω καπνό. Ί σως επειδή ευωδιάζει.
Καλουκρασιά: < καλό + κρασί. Ίσως επειδή τα λουλοία του έχουν το χρώμα του κρασιού.
Κουκουτσιά ή λαγού τα μήλα: < Το περισσότερο από τον καρπό ήταν κουκούτσι, και ήταν λιχουδιά των λαγών.
Κουμαριά: < μεσν. Κόμαρον < αρχ. κόμαρος
Κουτσουπιά: < Κουτσούπι = κομένος κορμός δέντρου.
Λαδανιά: < από τηλ. λάδι.
Μηλιάδ’: < από τη λ. μήλο.
Μπαμπουκλιά: < αγνώστου ετύμου.
Μυρσινιά: < αρχ. μυρσίνη / μυρρίνη.
Παλιουριά: < μεσν. παλιούριον υποκ του < αρχ. παλίουρος.
Πιξάρ’: Αγν. ετύμου.
Πιριπλουκάδα ή Πιρικουκλάδα: Περί + πλέκω
Πρινάρ’: < μεσν. πρινάριον υποκ. του αρχ. < πρίνος.
Προυνιά: < αγνώστου ετύμου.
Ρείχ’: < ελνστ. ερείκιον < αρχ. ερείκη.
Σκίνους: < αρχ. σχίνος.
Σκουτζιάρ’: < αγν. ετύμου.
Σκρέμπα: < αγν. ετύμου.
Σμαρδέλα: < αγν. ετύμου.
Σμυριά: < αρχ. σμύρνα/σμυριά.
Σουσούρα: < μεσν. σεισούρα.
Σπαλαθριά: < αρχ. ασπάλαθος.
Σπάρτου: < αρχ. ασπαίρω.
Ψουράκα: Η πικροδάφνη < από τη λ. ψώρα.
Γ. ΔΕΝΤΡΑ
Αγκουρνιτζιά: < αλβαν. gorrice /gorrica.
Ασκαμιά: < αρχ. σικαμινιά.
Ασπρουλεύκαδου: < άσπρο + λευκάδι.
Δέντρου: < ήμερη βελανιδιά.
Έλατου: < μεσν. έλατος < αρχ. ελάτη.
Ίταμους: < από τη λ. ιταμός = προκλητικός.
Ιτιά: < αρχ. ιτέα.
Καραγάτσ’: (η φτελιά) < τουρκ. kara agac = μαύρο δέντρο.
Κυπαρίσσ’: < μεσν. κυπαρίσσι(ν) < ελνστ. κυπαρίσσιον υποκ. του αρχ. κυπάρισσος.
Λιφκάδ’: < από τη λ. λευκό.
Πλατάν’: μεσν. πλάτανος < αρχ. πλάτανος < πλατύς (πλατιά φύλλα).
Ραγάζ’: < ελνστ. ραγάς –άδος = σχισμή.
Σκλήθρου: < μεσν. σ- προθεμ. + αρχ. κλήθρα.
Στρουβλιά: < ελνστ. στρόβιλος.
Τσιάμ’ : < τουρκ. cam = γυαλί.
