Τιμήθηκε η επέτειος του ολοκαυτώματος της Κασσάνδρας

 Τιμήθηκε με τη δέουσα επισημότητα στη Ν. Ποτίδαια η επέτειος του “Ολοκαυτώματος της Κασσάνδρας”. Ο Δήμος Ν. Προποντίδας και ο Δήμος Κασσάνδρας, όπως και κάθε χρόνο, απέτισαν φόρο τιμής στους προγόνους μας, που αγωνίστηκαν ηρωικά και θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας. Ημέρα μνήμης και τιμής αγωνιστών και αθώων που έζησαν τη βιαιότητα του Τούρκου κατακτητή.

Το πρωί τελέσθηκε η επίσημη δοξολογία χοροστατούντος του Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ.κ. Νικοδήμου. Στη συνέχεια εψάλει επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο των Πεσόντων κι ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων. Ο εορτασμός ολοκληρώθηκε με την καθιερωμένη μαθητική παρέλαση από αντιπροσωπευτικά τμήματα σχολείων του Δήμου Ν. Προποντίδας και του Δήμου Κασσάνδρας.

Λίγα ιστορικά στοιχεία για την ημέρα:

Ολοκαύτωμα ή Χαλασμός της Κασσάνδρας,14-11-1821.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1821 “πέφτει” και το τελευταίο οχυρό της Χαλκιδικής, που παρέδωσε στο έλεος του κατακτητή όλη τη Χερσόνησο της Κασσάνδρας. Η λέξη Ολοκαύτωμα ή Χαλασμός αποτυπώνουν τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίσθηκαν εκείνη την ημέρα .

Ο επαναστατικός αγώνας στη Χαλκιδική είχε αρχίσει νωρίτερα με την άφιξη στο Άγιον Όρος κατά τα τέλη Μαρτίου 1821, του Σερραίου μεγαλέμπορου και Φιλικού Εμμανουήλ Παπά. Ο Εμμ. Παπάς, έλαβε την εντολή από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη να προετοιμάσει το έδαφος και να ξεσηκώσει την Μακεδονία. Προμηθεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη όπλα και πολεμοφόδια και αναχώρησε για το Άγιον Όρος, που θεωρούνταν το πλέον κατάλληλο ορμητήριο, γιατί ήδη πολλοί μοναχοί είχαν μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία.

Στις 17 Μαϊου άρχισαν οι πρώτες συγκρούσεις στον Πολύγυρο και στη συνέχεια η Επανάσταση εξαπλώθηκε σε όλη τη Χαλκιδική. Η επανάσταση προχωρούσε αργά αλλά χωρίς οργάνωση. Οι περισσότεροι ήταν άοπλοι. Τα επαναστατικά σώματα ήταν ασύντακτα και χωρισμένα σε δύο κυρίως τμήματα: Το ένα από Μαντεμοχωρίτες και μοναχούς με αρχηγό τον Εμμ. Παπά και το άλλο από Κασσανδρινούς και Χασικοχωρίτες με αρχηγό τον Χάψα.

Στις αρχές του Ιουνίου 1821, πλήθη τρομοκρατημένων Τούρκων χωρικών εγκατέλειψαν τα πυρπολημένα χωριά τους και κατασκήνωσαν έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης. Οι Τούρκοι της πόλης ετοιμάζονται για αντεπίθεση. Η σύγκρουση γίνεται στην πεδινή περιοχή του Σέδες και οι επαναστάτες μη μπορώντας ν’ αντιμετωπίσουν τον εχθρό αναγκάζονται να αποσυρθούν στα Βασιλικά. Τότε σκοτώθηκε ο Χάψας, που παρέμεινε στο πεδίο της μάχης με τους πολεμιστές του από τη Συκιά (Σκιωτάκια).

Η Τουρκική απειλή αναγκάζει τους επαναστάτες να καταφύγουν στις χερσονήσους της Κασσάνδρας, της Σιθωνίας και του Αγ. Όρους. Λόγω διαφόρων συγκυριών και συνεχών συγκρούσεων με τους Τούρκους η κατάσταση των Ελλήνων οπλοφόρων στο στρατόπεδο της Κασσάνδρας διαρκώς χειροτέρευε. Γι’ αυτό κι οι περισσότεροι μαζί με τους αρχηγούς τους εγκατέλειψαν τη χερσόνησο. Το γεγονός αυτό, η έλλειψη πολεμοφοδίων, τροφίμων, η απειρία των νέων αρχηγών και οι αρρώστιες, προκάλεσαν την αποσύνθεση του ελληνικού στρατοπέδου.

Οι Τούρκοι καθημερινά πλησίαζαν τις ελληνικές γραμμές με αλλεπάλληλα προχώματα. Κατά τα μέσα Οκτωβρίου με 3.000 κινούνται εναντίον της Κασσάνδρας, που την υπεράσπιζαν μόνο 430 Έλληνες.

Παρά την πρώτη αποτυχία ο Μεχμέτ Εμίν (Eμπού Λουμπούτ Πασάς) δεν αποθαρρύνεται, αλλά ετοιμάζει γενική επίθεση.

Διατάζει να του σταλούν επειγόντως ενισχύσεις και να μετακινηθούν προς το μέτωπο της Κασσάνδρας . Προτού εξαπολύσει την τελική επίθεση, καλεί τους επαναστάτες να υποταχθούν, υποσχόμενος γενική αμνηστία. Του απάντησαν «μολών λαβέ».

Τα ξημερώματα της 14ης Νοεμβρίου 1821 οι Τούρκοι ορμούν με αλαλαγμούς, για να διαβούν την τάφρο. Για πολλές ώρες αποκρούονται νικηφόρα από τους Κασσανδρινούς μαχητές.

Ο Λουμπούτ, βλέποντας ότι με την επίθεση σε όλο το μήκος του μετώπου δεν κατορθώνει τίποτε, επιτέθηκε ξαφνικά κατά του Δυτικού μόνο άκρου της τάφρου το οποίο είχε δύναμη 100 μόνο ανδρών υπό τον Κασσανδρινό μεγάλο Γιαννιό. Το άκρο της τάφρου ήταν πράγματι περισσότερο ρηχό. Οι Τούρκοι κατόρθωσαν να διαβούν την Τάφρο από το σημείο αυτό, ρίχνοντας όπως λέει η παράδοση μεγάλους σάκους μαλλιών και πάνω από αυτά πέτρες και πλάκες.

Έτσι βρέθηκαν στα μετόπισθεν των μαχητών, οπότε η έκβαση του αγώνα είχε πλέον κριθεί..Ακολούθησαν σφαγές, κλοπές και αρπαγές περιουσιών, υποδούλωση γυναικών και παιδιών, πυρπόληση σπιτιών, εκκλησιών και μετοχιών.

Tο ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας είχε ολοκληρωθεί. Για μήνες καπνοί ανέβαιναν στον ουρανό από τα καμένα και για χρόνια τα μόνα ζωντανά που υπήρχαν ήταν τα κοράκια, οι σαύρες και τα φίδια. Η όμορφη και εύφορη Κασσάνδρα έμεινε ακαλλιέργητη και έρημη για έξι περίπου χρόνια.

Πηγή Δήμος Νέας Προποντίδας

 μητροπολίτα!

• 1 ώρ.
• Μου αρέσει!
• Απάντηση