Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2025 το απόγευμα πλήθος πιστών υποδέχθηκαν μέρος των Iερων λειψάνων του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Νικήτα "του Γότθου", από την Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους όπου φυλάσσονται στην Νικήτη Χαλκιδικής.
Η υποδοχή στο κέντρο της Νικήτης (διασταύρωση στάσης λεωφορείων) έγινε σε κλίμα μεγαλοπρέπειας και ευλάβειας . Τα λείψανα παρέλαβε από τους μοναχούς o Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Κασσανδρείας, πατ. Ειρηναίος, μαζί με τον εφημέριο της ενορίας Νικήτης, πατήρ Γεώργιο. Η πομπή ξεκίνησε για την Εκκλησία του Αγ.Νικήτα συνοδευόμενη από ψαλμωδίες και την φιλαρμονικής του Δήμου Σιθωνίας.
Από τις 12 Σεπτεμβρίου μέχρι και ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικήτα 15 Σεπτεμβρίου , ο Ιερ. Ναός του Πολιούχου θα παραμείνει ανοιχτός για προσκύνημα.
Είναι η δεύτερη φορά, ύστερα από πάρα πολλά χρόνια που η Νικήτη υποδέχεται και πάλι τα ιερά λείψανα του προστάτη της.
Νικήτη - Ιερός Ναός Ἁγίου Νικήτα
Ὁ Ναός τοῦ Αγίου Νικήτα, τρίκλιτος βασιλική, ἐκτίσθη κατά τό ἔτος 1867 ἀρχιερατεύοντος τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κασσανδρείας κυροῦ Χρυσάνθου. Ὁ θεμέλιος λίθος ἐτέθη ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου κατά μῆνα Μάρτιον τοῦ ἔτους 1867. Ὁ ναός ἐπυρπολήθη ὁλοσχερῶς κατά τό ἔτος 1948 καί ἐχάθη πλῆθος κειμηλίων. Ἀνοικοδομήθη τό ἔτος 1950. Εἰς τό τέμπλον α”δεσποτικαί εἰκόνες ἀποτελοῦν ἔργο τοῦ γνωστοῦ ζωγράφου Γεωργίου Παραλῆ. Ἑντός τοῦ ναοῦ διατηρεῖται μικρός ἀριθμός μεταβυζαντινῶν εἰκόνων, προερχομένων ἀπό τά παλαιά ἐξωκκλήσια τῆς ἐνορίας.
Ὁ Ἅγιος Νικήτας ὁ Γότθος
Ἦταν ἀπὸ τὸ ἔθνος τῶν Γότθων, ποὺ εἶχαν ἐγκατασταθεῖ πέραν τοῦ Ἴστρου ποταμοῦ, στὰ χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Ἀπὸ παιδὶ ὁ Νικήτας διδάχθηκε τὴν ἁγία πίστη ἀπὸ τὸ Γότθο ἐπίσκοπο Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος συχνὰ ὑπενθύμιζε στὸ Νικήτα τὰ λόγια του Ἀπ. Παύλου: ‘Μένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Δηλαδή, μένε ἀκλόνητος σ’ ἐκεῖνα ποὺ ἔμαθες. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ γνωρίζεις τὶς Ἅγιες Γραφές, ποὺ μποροῦν νὰ σοῦ μεταδώσουν τὴν ἀληθινὴ σοφία, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία διὰ μέσου τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Καὶ ἔτσι ἔγινε. Ὅταν ὁ ἡγεμόνας Ἀθανάριχος συνέλαβε τὸ Νικήτα καὶ τὸν ἀπείλησε γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, αὐτὸς ἔμεινε ἀμετακίνητος σ’ αὐτὰ ποὺ ἔμαθε ἀπὸ παιδί. Ὁμολόγησε μὲ θάρρος τὸν Χριστὸ μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος ὅταν τὸν ἄκουσε ἐξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε ἀμέσως καὶ τοῦ ἔσπασαν τὰ κόκαλα μὲ τὸν πιὸ φρικτὸ τρόπο. Ἄλλα τὸ μίσος τῶν Βαρβάρων ἦταν τόσο, ὥστε μετὰ τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά, ὅπου βρῆκε τὸ θάνατο. Ἡ φωτιά, ὅμως, μὲ τὴ θεία θέληση σεβάστηκε τὸ λείψανό του. Τὸ πῆρε κάποιος εὐσεβὴς χριστιανὸς καὶ τὸ διαφύλαξε σὲ θήκη.
