Στην πραγματικότητα οι μετακλητοί είναι καθαρή σπατάλη χρημάτων, καθώς η Ελλάδα, μία χώρα δέκα εκατομμυρίων κατοίκων, έχει σχεδόν 600.000 δημοσίους υπαλλήλους. Οι θέσεις (των μετακλητών) αμείβονται με μισθούς παχυλούς για τα ελληνικά δεδομένα συν τα επιδόματα, οι απολαβές είναι σαφώς μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες στον ιδιωτικό τομέα. Μία τόσο ονειρεμένη δουλειά προορίζεται κατά προτίμηση για συγγενείς ή κομματικούς στρατιώτες κάθε επαγγέλματος. Δεν έχει σημασία η προσωπική απόδοση και η επαγγελματική κατάρτιση. Το μόνο που μετράει είναι η επίδειξη πίστης και ο συγχρωτισμός με την εξουσία. Πρόκειται για μία κουλτούρα μετριότητας».
Στη συνέχεια ο ανταποκριτής της Tageszeitung γράφει ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, «γόνος πολιτικής δυναστείας και ο ίδιος, ακολούθησε την παραδοσιακή συνταγή μετά τη νίκη του στις εκλογές και δημιούργησε μία πραγματική βιομηχανία μετακλητών. (…) Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν στην Ελλάδα τόσοι πολλοί μετακλητοί. Η Μητσοτάκης είναι χειρότερος από όλους τους προκατόχους του, πολύ χειρότερος και από τον Τσίπρα, ο οποίος επίσης είχε εδραιώσει ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων. Τον Ιούλιο του 2019, πριν αρχίσει η θητεία του Μητσοτάκη, υπήρχαν 1.710 μετακλητοί. Στα τέλη Οκτωβρίου του 2021 η κυβέρνηση Μητσοτάκη διέθετε 3.138. Σε αυτούς προστίθενται 1.641 πρόεδροι ή μέλη διοικητικών συμβουλίων σε άπειρα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και ημι-κρατικούς οργανισμούς».
