Η παιδεία που οφείλουμε να
παρέχουμε γίνεται κυρίως δια του σωστά αρθρωμένου λόγου με στόχο να
καλλιεργήσουμε την ανάγνωση, τον προφορικό λόγο, την πρωτοβουλία, τη
συμμετοχή, το διάλογο, την κριτική σκέψη, τη συναισθηματική αυτενέργεια
και έκφραση κ.ά.
Με φίμωτρο αμφότεροι ποιος ο λόγος της εκπαίδευσης και της παιδείας;;
Πέρα από τα πρακτικά και τα λειτουργικά προβλήματα -και τα ενδεχόμενα
της υγείας που θα προκληθούν- δεν επισημαίνεται, παρά ελάχιστα, η
υπονόμευση του ρόλου του σχολείου τόσο σε γνωστικό και συναισθηματικό
επίπεδο, όσο και σε ανάπτυξη δεξιοτήτων.
Η (επι)κοινωνία απαιτεί πρόσωπο.
