Το γερμανικό περιοδικό Spektrum der Wissenschaft (Φάσμα της Επιστήμης) υποστηρίζει σε άρθρο ότι οι πολλές μικρές ράμπες στους αρχαιοελληνικούς ναούς εξυπηρετούσαν άτομα με κινητικά προβλήματα. Ή μήπως είχαν άλλη χρήση;
Πολλοί αρχαιοελληνικοί ναοί διέθεταν ράμπες πρόσβασης.
Στην Ακρόπολη, για παράδειγμα, η ράμπα είχε μήκος 80 μέτρα. Ειδικοί εκτιμούν ότι συνέβαλλαν στην ευκολότερη μεταφορά αγαθών και ζώων. Σε ορισμένους ναούς ωστόσο οι αρχαιολόγοι δεν είναι βέβαιοι σε τι ακριβώς χρησίμευαν οι κατασκευές αυτές.
Η Ντέμπι Σνίιντ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας υποστηρίζει στο αμερικανικό περιοδικό Antiquity ότι κύριος σκοπός της ράμπας ήταν να διασφαλιστεί η πρόσβαση σε άτομα με κινητικά προβλήματα. Διότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πολλοί πολίτες με δυσκολίες στο περπάτημα, όπως βλέπουμε σε αγγεία που απεικονίζουν άτομα με πατερίτσες ή με προσθετικά μέλη. Αναλύσεις σκελετών δείχνουν εκτός αυτού ότι τον 4ο και 5ο αιώνα π.Χ η αρθρίτιδα και προβλήματα αρθρώσεων ήταν ευρέως διαδεδομένα.
Mήπως οι ράμπες διευκόλυναν τη πρόσβαση των πάντων;
Σκάλα στο παλάτι της Κνωσσού στη Κρήτη
Κατά συνέπεια ο ελληνικός πολιτισμός είναι, πιθανότατα, ο πρώτος, ο οποίος έλαβε υπόψη του άτομα με ειδικές ανάγκες στο σχεδιασμό και την κατασκευή σημαντικών κτηρίων. Σύμφωνα με την αμερικανίδα αρχαιολόγο, την εκτίμησή της στηρίζει το γεγονός ότι πολλές ράμπες εντοπίζονται σε ναούς αφιερωμένους στον Ασκληπιό, όπως για παράδειγμα εκείνος στην Επίδαυρο, δίπλα στο διάσημο Αρχαίο Θέατρο. Εκτός από τους ασθενείς στο Ασκληπιείο προσέρχονται και ασθενείς με ρευματικές παθήσεις για να προσευχηθούν για την ανάρρωσή τους. Η ειδικός Ντέμπι Σνίιντ, η οποία εντόπισε πολλές τέτοιες κατασκευές, θεωρεί ότι οι ράμπες εξυπηρετούσαν και αδύναμους και ηλικιωμένους.
Ο κύριος σκοπός των ειδικών προσβάσεων στους ναούς παραμένει ωστόσο αμφιλεγόμενος. Δεν αποκλείεται να ήταν απλά μια προσωρινή και τοπικά περιορισμένη αρχιτεκτονική μόδα, εκτιμά η ειδική τόπων λατρείας Κάτια Σπορν στο επιστημονικό περιοδικό Science. Η γερμανίδα ειδικός θεωρεί πιθανότερο οι ράμπες απλά να διευκόλυναν τη πρόσβαση όλων των πιστών στους ναούς και να μην κατασκευάστηκαν επί τούτου για άτομα με ειδικές ανάγκες. Ίσως η πρόσβαση των ΑμεΑ να ήταν απλά «παράπλευρο κέρδος», καταλήγει η Κάτια Σπορν.
Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος
