Σε ανακοίνωση πριν λίγο ο Δήμαρχος Ν.Προποντίδας καταγγέλλει, εικόνες θλίψης, εικόνες οργής από ανοιχτό θέατρο Ν. Μουδανιών
Μ.Καρράς
Όσο νιώθουμε ότι η Δημοτική περιουσία δεν είναι όλων μας, όσο πιστεύουμε ότι πρέπει να προστατεύουμε μόνο το σπίτι μας, όσο αδιαφορούμε για όλα τα άλλα γύρω μας, όσο θεωρούμε ότι εκδηλώνουμε τη μαγκιά μας καταστρέφοντας, θα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με εικόνες καταστροφής, εικόνες
θλίψης, εικόνες οργής. Μ.Καρράς
Όσο νιώθουμε ότι η Δημοτική περιουσία δεν είναι όλων μας, όσο πιστεύουμε ότι πρέπει να προστατεύουμε μόνο το σπίτι μας, όσο αδιαφορούμε για όλα τα άλλα γύρω μας, όσο θεωρούμε ότι εκδηλώνουμε τη μαγκιά μας καταστρέφοντας, θα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με εικόνες καταστροφής, εικόνες
Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά, που αντικρύζουμε τέτοιου είδους εικόνες. Στόχος αυτή τη φορά ήταν το ανοιχτό θέατρο Ν. Μουδανιών, που έπρεπε για κάποιους να καταστραφεί, γιατί άλλο κίνητρο δεν υπήρχε. Δεν υπήρχε το κίνητρο της κλοπής ή κάποιο άλλο, παρά μόνο μία ανεξήγητη καταστροφική μανία.
Θα πρέπει, επιτέλους, να γίνει αντιληπτό ότι η δημοτική περιουσία δεν είναι του Δημάρχου, είναι όλων μας, είναι ο κόπος μας, είναι η κοινή προσπάθειά μας. Δεν μπορούν όλοι οι Δημοτικοί χώροι να φρουρούνται ή να αστυνομεύονται. Σήμερα είναι το θέατρο, αύριο μπορεί να είναι μία παιδική χαρά, ένα πάρκο ή ένα γήπεδο. Θα πρέπει να έχουμε παντού κάμερες ή φρουρούς; Αν θέλουμε να ζούμε σε μία πολιτισμένη κοινωνία, σημαίνει πρέπει πρώτα από όλα ότι διαθέτουμε παιδεία. Παιδεία σημαίνει αγαπώ τον τόπο μου και τον φροντίζω σαν το σπίτι μου.
Πέρα από τα χρήματα, που χρειάζονται κάθε φορά για την αποκατάσταση των ζημιών, δε σας κρύβω ότι εγώ πονάω πολύ στο θέαμα και νομίζω ότι το ίδιο ισχύει και για πολλούς από εσάς. Κάποιοι με προτρέπουν σε επιβολή τιμωριών και τολμώ να πω πως διστάζω, γιατί θα μου εξαιρετικά δυσάρεστο, αν πίσω από όλα αυτά υπάρχουν ακόμη και ανήλικα παιδιά.
Σας καλώ να βοηθήσετε όλοι στην περιφρούρηση του τόπου μας, να διδάξουμε στα παιδιά μας, γονείς κι εκπαιδευτικοί, την αγάπη γι’ αυτόν κι ας επιλέξουμε όλοι το δρόμο του «προλαμβάνειν». Η καλύτερη αστυνόμευση είμαστε εμείς οι ίδιοι και απορρέει από αυτό που λέγεται σεβασμός. Η αναζήτηση επιβολής ποινών δεν θα πρέπει να θεωρείται ως μονόδρομος.
Πέρα από τα χρήματα, που χρειάζονται κάθε φορά για την αποκατάσταση των ζημιών, δε σας κρύβω ότι εγώ πονάω πολύ στο θέαμα και νομίζω ότι το ίδιο ισχύει και για πολλούς από εσάς. Κάποιοι με προτρέπουν σε επιβολή τιμωριών και τολμώ να πω πως διστάζω, γιατί θα μου εξαιρετικά δυσάρεστο, αν πίσω από όλα αυτά υπάρχουν ακόμη και ανήλικα παιδιά.
Σας καλώ να βοηθήσετε όλοι στην περιφρούρηση του τόπου μας, να διδάξουμε στα παιδιά μας, γονείς κι εκπαιδευτικοί, την αγάπη γι’ αυτόν κι ας επιλέξουμε όλοι το δρόμο του «προλαμβάνειν». Η καλύτερη αστυνόμευση είμαστε εμείς οι ίδιοι και απορρέει από αυτό που λέγεται σεβασμός. Η αναζήτηση επιβολής ποινών δεν θα πρέπει να θεωρείται ως μονόδρομος.
Ζητώ τη βοήθειά σας, για να δουλέψουμε και να δομήσουμε εμείς και τα παιδιά μας τη σωστή σχέση με τον τόπο μας. Με χαρά θα δεχόμουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή πρόταση προς αυτή την κατεύθυνση.
